گرما زدگی

گرمازدگی ویژگی های ارتفاع :1- هر 1000 متر افزایش ارتفاع 6 درجه کاهش دما
2- هر 300 مترافزایش ارتفاع اشعه ماورا بنفش خورشید 4% افزایش می یابد = بعلت نبود تراکم ابرها و آلو دگی هوا.
3- افزایش خشکی هوا = کا هش آب بدن

سرما زدگی موضعی یا یخ زدگی اندامها

سرمازدگی موضعی یا یخ زدگی اندامها

یخ زدگی عضو و اندامهای بدن در اغلب موارد بدنبال کاهش درجه حرارت محیط به کمتر از صفر درجه سانتی گراد و بیشتر در ورزش کوهنوردی و ورزش هایی که در طبیعت انجام میشود نظیر اسکی و... بوجود می آید. این بیماری معمولاً در نواحی انتهایی بدن مثل انگشتان دست و پا , لاله گوش، بینی، پوست ، چشم، گونه و... که معمولاً پوشش مناسب نیز ندارند اتفاق می افتد

مار گزیدگی

مار گزیدگی

مارگزیدگی از مواردی است که خیلی باید در مورد آن هوشیارانه و با دقت عمل کرد چرا که هر گونه غفلت ممکن است منجر به عوارض خطرناکی برای فرد مسموم شود .

کوهنورد و کوه گرفتگی

کوهنورد و کوه گرفتگی

.

                  

امروزه وسائل سریع نقل و انتقال، مانند تله کابین ها، تله سی یژها و... سبب شیوع عوارضی ناشی از ارتفاع زیاد در بسیاری از کوهنوردان و کوه پیمایان حساس شده است. کمی فرصت برای تطابق شخص با تغییرات اختلاف ارتفاع، فعالیت بدنی و میزان سلامتی جسمی در بروز و شدت اختلالات حاد یا مزمن ناشی از «هیپوکسی» مربوط به ارتفاعات بیش از ۲۰۰۰ متر تاثیر دارد. در افراد مختلف میزان تحمل به «هیپوکسی» فوق العاده متفاوت است. بیماران دچار بیماری سیکل سل در صورت صعود به ارتفاع در معرض خطر یک بحران دردناک ناشی از «هیپوکسی» قرار می گیرند و در صورت عدم سابقه صعود باید از کوهنوردی پرهیز کنند. ● کوه گرفتگی حاد مظاهر اولیه بیماری شامل گیجی، سردرد، سستی فوق العاده، خواب آلودگی، احساس سرما، تهوع، استفراغ، پریدگی رنگ صورت، تنگی نفس و سیانوز است. در مرحله بعدی برافروختگی صورت، تحریک پذیری، اشکال در تمرکز حواس، سرگیجه، طنین گوش، اختلالات بینایی(گاه خونریزی شبکیه) و شنوائی، بی اشتهائی، بی خوابی، شدت تنگی نفس و ضعف عمومی هنگام حرکت، شدت سردرد، طپش قلب، تنفس شین ستوکس و کاهش وزن عارض می گردد. انجام تنفس عمیق در فواصل معین می تواند علائم را بهبود بخشد. در اکثر افراد این علائم ظرف ۲۴تا۴۸ ساعت از بین می رود اما در بعضی موارد ممکن است علائم به صورت شدید و مداوم باقی بماند تا آن حد که شخص مجبور شود به منطقه کم ارتفاع مراجعت نماید. مصرف اکسیژن غالبا علائم حاد کوه گرفتگی را مرتفع می کند. در افراد بی خواب و تحریک پذیر استعمال مواد آرامبخش و خواب آور مفید است. تدابیر پیشگیری عبارت است از استراحت و خواب کافی در روز قبل از حرکت، مصرف غذای کم، پرهیز از الکل، توتون و حرکات فیزیکی غیرلازم در طول سفر، مصرف استازولامید به مقدار ۲۵۰میلی گرم هر ۸ساعت از یک روز قبل، روز صعود و چندین روز بعد از صعود ممکن است از بروز علائم کوه گرفتگی پیشگیری نماید یا آنها را تخفیف دهد. ● خیز ریوی حاد ناشی از ارتفاع زیاد این عارضه خطرناک معمولا در ارتفاعات بالاتر از ۳۰۰۰ متر دیده می شود. اولین آثار ریوی ۶تا۳۶ ساعت بعد از رسیدن به نقطه مرتفع ظاهر می شود و شامل سرفه ها متوالی خشک، تنگی نفس هنگام استراحت و سنگینی و فشار بر قفسه صدری است. پس از این مرحله خس خس سینه، اورتوپنه و هموپتیزی ممکن است دیده شود. شناخت هرچه زودتر علائم اولیه شخص را قادر می سازد قبل از خیز شدید و ناتوان کننده ریوی به تنهایی یا کمک دیگران به سطوح پائین تر برگردد. برگشت سریع به ۵۰۰تا۱۰۰۰متر پائین تر ممکن است علائم را بهبود بخشد. ● درمان درمان شامل استراحت در بستر به شکل تکیه دادن پشت و تجویز اکسیژن ۱۰۰درصد با ماسک و سرعت ۶ تا۸ لیتر در دقیقه به مدت ۱۵الی۲۰ دقیقه است. بعد از آن برای صرفه جویی در مصرف اکسیژن می توان سرعت کمتری را استفاده کرد. تا زمانیکه بهبود یابد و بتواند به ارتفاع پست تری نقل مکان کند. در بیماران خیز ریوی برای پائین آوردن سریع از وسائلی چون هلی کوپتر استفاده کرد. (کوهنوردانی که به ارتفاعات ۳۰۰۰ متری و بالاتر می روند باید منبع اکسیژن و تجهیزات لازم برای نیاز احتمالی چند روزه خود را همراه داشته باشند. افرادی که گرفتار بیماری های قلبی و ریوی هستند باید از رفتن به ارتفاعات پرهیز کنند.) ● انسفالوپاتی حاد ناشی از صعود این انسفالوپاتی ظاهرا مداومتی از تشدید علائم عصبی کوه گرفتگی حاد است. معمولا در ارتفاعاتی بالاتر از ۲۵۰۰متر رخ می دهد و در افراد غیرمانوس با ارتفاع بیشتر بروز می کند. تلوتلو خوردن، آثار نارسائی موضعی مغزی، تهوع، استفراغ و تشنجات ممکن است سرانجام به بی خبری و اغما» منجر گردد. شناخت این انسفلوپاتی جنبه اساسی دارد. اکسیژن باید از طریق ماسک استفاده شود و در صورتیکه نزول سریع از ارتفاع امکانپذیر باشد بهبود معمولا کامل خواهد بود. ● بیماری کوه گرفتگی تحت حاد این نوع کوه گرفتگی اکثرا در ارتفاعات بیش از ۴۵۰۰متر دیده می شود. علائم این کوه گرفتگی مانند کوه گرفتگی حاد است اما مدام تر. علاوه بر آن کم آبی بدن، خشکی پوست و خارش وجود دارد. درمان شامل استراحت، مصرف اکسیژن و باز گشت سریع به مناطق کم ارتفاع است. ● کوه گرفتگی مزمن کوه گرفتگی مزمن بیشتر در افراد مقیم کوهستان و اجتماعات کوهستانی دیده می شود. در شرایطی که سازگاری اقلیمی قبلی خود را نسبت به محیط خود از دست داده اند و تشخیص این عارضه در آنان از بیماری مزمن ریه مشکل است. کوه گرفتگی مزمن با خواب آلودگی، افسردگی روانی، هیپوکسمی، سیانوز و چماقی شدن انگشتان، آثار نارسایی بطن راست همراه است. که کلیه این اختلالات پس از اقامت شخص در ارتفاع نزدیک به سطح دریا تدریجا از بین می رود.

گرفتن عضلات

گرفتگی عضلات : عدم هماهنگی میان آبرسانی و ماهیچه ها

.

                

تئوری مشهور تمرینات محرکی گرفتگی عضلات EAMC که معتقد است گرفتگی عضلات در نتیجه عدم توازن مایعات بدن ، به خصوص عدم آبرسانی و ناهنجاری در سطوح الکترولیت خون بوجود می آید ، با یک تحقیق روی دوندگان دوی مسافت رد شد . محققین همچنین توضیح می دهند که اختلالات الکترولیتی و اختلال در عملکرد مواد سیال بدن در شرایط بالینی خاصی با گرفتگی عضلانی همراه شده بوده اند و بنابراین اغلب چنین بنظر میرسد که با وجود فقدان مدرکی برای این معلول ، گرفتگی عضلات EAMC علت مشابهی دارد . آنان بررسی های خود را چنین آغاز کردند که ابتدا مشخص کنند آیا گرفتگی عضلات EAMC  در دوندگان ماراتن به تغییرات در غلظت الکترولیت سرم خون و شرایط آبرسانی وابسته است . یک گروه متشکل از 72 دونده مرد که در دو مسابقه دوی مسافت اقیانوسی که هر سال در مسیر 56 کیلومتری شهر کلیپ تاون برگزار می شود ، شرکت کرده بودند ، در مورد سابقه گرفتگی عضلات EAMC مورد پرسش واقع شدند . سپس به جهت بسط و تعمیم شرایط حین مسابقه ، موارد مورد پیگیری و بررسی قرار گرفتند . همه افراد قبل و بلافاصله پس از مسابقه وزن شدند تا تغییرات وضعیت آبرسانی بدن شان مورد ارزیابی قرار گیرد . قبل از مسابقه ، بلافاصله بعد از آن و یک ساعت بعد ، از خون افراد نمونه گیری کردند و غلظت گلوکز ، پروتئین ، سدیم ، پتاسیم ، کلیسیم و منیزیم همچنین شاخص های مختلف آبرسانی مورد بررسی قرار گرفت . از 72 دونده تحت بررسی ، 45 نفر سابقه گرفتگی عضلات EAMC داشتند حال آنکه 27 نفر تجربه قبلی در گرفتگی عضله داشتند . به این ترتیب 21 نفر از 45 دونده با سابقه گرفتگی عضلات هم در طول مسابقه و هم یک ساعت بعد آن ، گرفتگی شدیدی را تجربه کردند حال آنکه 22 نفر از 27 دونده با چنین معظلی روبرو نشدند . یک گروه بازرسی بمنظور مقایسه اهداف تشکیل شد . یافته ها به قرار ذیل بودند : همه حوادث گرفتگی عضلات در نیمه آخر مسابقه یا بلافاصله پس از آن اتفاق افتادند . بیشترین دوندگان مبتلا به سه مورد یا بیشتر را گزارش کردند . بطور متداول عضلات پشت زانو 48% و ماهیچه های چهار سر 38% با این معظل درگیر بودند . بسیاری از گرفتگی ها از نظر شدت ، متوسط تا وخیم بودند و با کند کردن قدم ها یا کشیدگی خفیف عضله درد کاهش می یابد . گروه هایی که قبل و بعد از مسابقه وزن شدند درصد وزن ، حجم خون ، مقدار پلاسما و سلول های قرمز خون شان تفاوت چندانی نداشت . همچنان تفاوتی هم در وضعیت آبرسانی نشان ندادند . غلظت سدیم خون بلافاصله بعد از مسابقه در گروهی که دچار گرفتگی عضله شده بودند ، بسیار کم بود . حال آنکه غلظت منیزیم بسیار بالا بود . به هرحال مشاهده شد که تفاوت ها بسیار کمتر از آن بود که از نظر بالینی مورد توجه قرار گیرد . بعلاوه محققین گزارش کردند که کاهش غلظت سدیم سرم خون بعد از مسابقه در گروهی که دچار گرفتگی شده بودند ممکن است مربوط به جذب ماده سیال افزایش یافته و در طول مسابقه در میان افراد این گروه بوده باشد . هرچند الگو و نحوه مصرف نوشیدنی ها بطور مستقیم اندازه گیری نشد ، بنظر میرسد اقزایش مصرف مایعات در گروهی که دچار گرفتگی عضله شده بودند تا حدودی به این خاطر است که این دیدگاه که گرفتگی عضلات به خاطر عدم آبرسانی است ، بسیار رواج یافته است . این تصور با یافته هایی مانند :  دوندگانی که حین تمرینات دچار گرفتگی عضله می شوند بسیار کمتر دچار کم آبی می شوند تا دوندگانی که بلافاصله بعد از مسابقه دچار این عارضه می شوند . درصد کاهش وزن در این گروه ها پس از مسابقه به ترتیب  2/9% , 3/6% بود . نتیجه تحقیقات ما فرضیه متداول  : تمرینات محرکی برای گرفتگی عضلات هستند ، را حمایت نمی کند . گرفتگی عضلات در دوهای مسافت طولانی هم با تغییرات در غلظت الکترولیت سرم خون و هم تغییرات در وضعیت آبرسانی همراه است . بنابراین فرضیه های دیگر که به توضیح علت گرفتگی عضلات در تمرینات محرک می پردازند ، باید مورد بررسی قرار گیرند .              www.sport.ir منبع

تغذیه ورزشی

تغذیه ورزشی .

نقش تغذیه در انجام ورزش   شاید فقط یک ورزشکار حرفه ای از ارزش تغذیه در انجام ورزش ها آگاه باشد و به خوبی نقش تغییراتی که رژیم غذایی در بهبود انجام تمرینات دارد را درک کند. شواهد بسیاری نشان دهنده رابطه بین مصرف غذا و انجام ورزش ها هستند.  همچنین یک رژیم غذایی بد، به طور یقین اثر منفی بر انجام حرکات ورزشی می گذارد ، حتی اگرحرکات  به صورت غیر حرفه ای باشند.   یک رژیم غذایی که شامل مقدار کافی از کالری، ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین باشد، انرژی لازم برای انجام یک مسابقه و یا یک ورزش تفریحی را تامین می کند.   توصیه های لازم در این زمینه   ترکیبات یک رژیم غذایی که برای یک ورزشکار توصیه می شود، تا حدودی با رژیم غذایی افراد معمولی تفاوت دارد. اگرچه هرم غذایی راهنمای بسیار خوبی در این زمینه است، با این حال مقدار مصرف هر گروه از غذاها، بسته به نوع ورزش و میزان تمرینات و همچنین زمان انجام آنها متفاوت است. علاوه بر این، کالری مورد نیاز بسته به سایز، سن، جنسیت و میزان انجام ورزش ها و حرکات ورزشی دارد و به همین دلیل، تعداد وعده های غذا نیز از فردی به فرد دیگری متغییر است.   کربوهیدرات ها   کربوهیدرات های مرکب، جزء اصلی یک رژیم هستند که در غذاهایی چون پاستا، ماکارونی، انواع نان شیرینیها، نان های سبوسدار و برنج وجود دارند. کربوهیدرات ها تامین کننده انرژی، فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی هستند و در عین حال، دارای مقدار ناچیزی چربی هستند. یک رژیم غذایی مملو از کربوهیدرات ها، باعث افزایش ذخیره انرژی بدن از کربوهیدرات ها (که گلیکوژن نامیده می شود) می شود. و همین موضوع باعث انجام هرچه بهتر ورزش های استقامتی، به ویژه در زمان های بیش از یک ساعت می شود.   امروزه روش کلاسیک و سنتی ذخیره کربوهیدرات ها، منسوخ شده است و به جای آن از روش جدید و اصلاح یافته استفاده می شود که در افزایش گلیکوژن ماهیچه ها کم ضررتر و موثر تر است. مهم ترین عاملی که ذخیره گلیکوژن را افزایش می دهد، سوزاندن 50 تا 60 درصد از کربوهیدرات ها و تبدیل آن به انرژی در طول روز است.  قندهای ساده که در موادی نظیر نوشابه های غیر الکلی، انواع مرباها و ژله ها و آبنبات ها هستند، اگرچه کالری بسیار زیادی را به بدن می رسانند، اما از نظر غذایی ارزش چندانی ندارند. و در حقیقت، اگر دقیقاً پیش از انجام ورزش ها مصرف شوند، باعث کاهش کارآیی ورزشکاران می شود و حتی ممکن است منجر به کاهش میزان قند خون شوند.     پروتئین ها   مهم ترین نقش پروتئین ها در بدن، رشد و ترمیم بافت های بدن است. بسیاری از مردم بر این عقیده هستند که ورزشکاران به مقدار زیادی پروتئین نیاز دارند و رژیم آنها باید از مقدار پروتئین بالایی برخوردار باشد، تا ماهیچه های آنها رشد کنند. اما محققان بارها و بارها در آزمایشات و تحقیقات خود، چنین نظریه ای را غلط بر شمرده اند و این موضوع که رژیم پروتئین باعث رشد و افزایش ماهیچه ها می شود، نادرست است. تنها عاملی که باعث افزایش حجم عضلات بدن می شود، انجام تمرینات شدید و مداوم است.   مصرف پروتئین در ورزشکاران و افرادی که به تمرینات بدنسازی می پردازند، در مقایسه با افراد معمولی، تنها مقدار بسیار کمی افزایش می یابد و البته اغلب آنها این مقدار ناچیز را از راه خوردن غذای زیاد جبران می کنند. به طوری که اغلب ورزشکاران آمریکایی بیش از نیاز بدنشان پروتئین مصرف می کنند و حتی این مقدار به دو وعده در روز می رسد.    بنابراین بدن افراد برای افزایش عضلات و ماهیچه ها، پیش از آنکه شروع به ورزش های سنگین و سخت کنند، نیاز به پروتئین دارد. البته باید یادآور شد که پروتئین اضافی تبدیل به انرژی شده و حتی در بعضی مواقع به شکل چربی در بدن ذخیره می شود. به همین دلیل مصرف بالای اسیدآمینوها وپروتئین ها به هیچ عنوان توصیه نمی شود. زیرا علاوه بر ایجاد کمبود کلسیم، بار زیادی بر روی کلیه ها میگذارند که نیازمند تصفیه بیشتر مواد پروتئینی نیتروژن دار است.   آب و مایعات   آب مهم ترین ماده برای بدن است و علیرغم اهمیت آن از سوی ورزشکاران نادیده گرفته می شود. آب و مایعات برای آب رسانی به اندام های بدن و تنظیم دمای آن بسیار ضروری هستند. آبی که بدن از راه تعریق از دست می دهد تا خنک بماند، ممکن است در طول مدت یک ساعت ورزش، به چندین لیتر برسد. افراد بالغ و بزرگسال، هرگونه کاهش وزن در طول ورزش را که به علت از دست دادن آب بدن است، باید از طریق نوشیدن آب و دیگر مایعات جبران کنند. بهترین روش برای آنکه مطمئن شوید آب کافی به بدن شما در حین ورزش می رسد، آنست که ادرار شما شفاف باشد.   چند توصیه برای رساندن آب کافی به بدن      به مقدار کافی آّب، آبمیوه و شیر بنوشید   از نوشیدن آشامیدنی های کافئین دار، جداً خودداری کنید. زیرا کافئین یک ماده ادرار آور است و باعث از دست رفتن آب بدن می شود  قبل، بعد و در حین ورزش به مقدار کافی مایعات بنوشید   در طول ورزش به کودکان مقدار کافی مایعات بخورانید. زیرا آنها مانند افراد بزرگسال در مقابل تشنگی ممکن است واکنش نشان ندهند   بدست آوردن وزن مناسب برای مسابقات   هر گونه تغییر در وزن بدن به منظور شرکت در مسابقات، باید بصورت بی خطر و موثر صورت گیرد. در غیر اینصورت ضرر آن بیش از منفعت آن است. پایین نگه داشتن وزن بدن به طور غیر اصولی، کاهش سریع وزن و یا افزایش وزن به طور سریع و غیر طبیعی ممکن است اثرات سوء و بدی بر روی سلامت بگذارد.   بنابراین هر گونه افزایش یا کاهش وزن باید به طور صحیح و اصولی انجام شود. ورزشکاران جوان که قصد دارند وزن خود را کاهش دهند بهتر است از یک متخصص رژیم و تغذیه کمک بگیرند. در غیر این صورت ممکن است از نظر سلامت دچار مشکلاتی شوند. هرم غذایی؛ راهنمای خوبی برای چگونگی مصرف انواع غذاها است و اگر به درستی مورد استفاده قرار گیرد، ویتامین ها و دیگر مواد معدنی لازم به بدن خواهد رسید. منبع : www.seemorgh.com

فواید کوهنوردی

فواید کوهنوردی

.

                

همچنانکه می دانیم هدف از ورزش کردن و تربیت بدنی پرورش جسم و توسعه کامل قوای فکری و اخلاقی و آماده ساختن افراد مفید برای جامعه می باشد . و از آنجا که هیچ عمل مثبتی خالی از نتایج مربوطه نیست ، کوهنوردی نیز می تواند بهترین فواید تربیتی و پرورشی را در راستای اهداف تربیت بدنی فراهم کند . لذا بطور مختصر به این فواید اشاره می کنیم : · فواید تربیتی ( روانی - اجتماعی ) • جمع گرایی ( تعاون ) و ایجاد صمیمیت در شرایط سخت • ایثار و از خود گذشتگی • صبر و مقاومت • اتکاء به نفس • تزکیه نفس • تکمیل اوصاف و خصائل اخلاقی و کسب ملکات فاضله • پرورش توان مدیریت ، سرپرستی و رهبری • پرورش و پذیرش احترام به قوانین گروهی و اجتماعی · فواید پرورشی ( جسمانی ) منظور از همه ورزشها و بازیها جلوگیری از خمودگی ، افسردگی و پیری زود رس بوده ولی اندام و ماهیچه های ورزیده که در ورزشهای ایستا بدست می آید کافی نیست ، بلکه شادابی تن و روان باید با هم باشد که این مهم در ورزش کوهنوردی و کوهپیمایی حاصل می شود . • رشد و نمو قوا و برقراری سلامت ( تقویت قوای جسمانی بدن ) • تناسب اندام ( حفظ تناسب ) • چالاکی و مهارت • تنفس های با ارزش ( تنفس عمیق و منظم ، تنفس هوای پر اکسیژن ) • تقویت عضلات دست و پا و بدن سازی • فراگیری حفظ تعادل در شرایط سخت • تقویت و آرامش اعصاب ( ایجاد هماهنگی بین اعصاب و عضلات ) • تنظیم دستگاههای گردش خون ، هاضمه ، تنفس • ایجاد استقامت در برابر فشارهای جسمی و کمبودها در شرایط سخت

راه های پیش گیری از سرما خوردگی

راه های پیش گیری از سرما خوردگی .

پاییز امسال با سرمای عجیب و غریبش خیلی ها را غافلگیر کرد به طوری که هنوز زمستان شروع نشده، عده زیادی مبتلا به سرماخوردگی شده اند.پیش بینی های سازمان هواشناسی مبنی بر در راه بودن موج جدیدی از سرما، ما رابر آن داشت تا پیرامون سرماخوردگی و راه های پیشگیری از آن نظر یک پزشک متخصص عفونی را جویا شویم. دکتر آزاده ابراهیم زاده سرماخوردگی را عفونت سیستم تنفسی فوقانی تعریف می کند که به صورت حاد شروع شده و خود محدود شونده است.وی می گوید: عامل سرماخوردگی انواع ویروس های تنفسی است و این ویروس ها می توانند شامل ویروس پاراآنفلوآنزا، رینوویروس، کوروناویروس و آدنوویروس باشند.وی در خصوص اپیدمیولوژی سرماخوردگی می افزاید: سرماخوردگی بیماری شایعی است که از 6 تا 7 بار در سال برای کودکان و 4 تا 5 بار در سال برای بزرگسالان متغیر است.به گفته این متخصص عفونی بیشترین موارد شیوع سرماخوردگی در اوایل پاییز است برخلاف آنفلوآنزا که همه گیری آن در اواخر پاییز و زمستان می باشد.وی در پاسخ به این سوال که »علائم بالینی سرماخوردگی چیست؟« عنوان می کند: سرماخوردگی مانند آنفلوآنزا سیر بسیار حاد ندارد به طوری که در 2 تا 3 روز که فرد احساس ضعف و بیماری می کند علائم به تدریج شروع و اضافه می شوند.وی با بیان این که بیماری سرماخوردگی به مدت 2 تا 3 روز در شدت است و طی 5 تا 7 روز خود به خود علائم آن برطرف می شود، می افزاید: سوزش و خارش در حلق، آب ریزش بینی و اشک ریزش، تب خفیف یا بدون تب برخلاف آنفلوآنزا که تب بالا مشاهده می شود، گرفتگی صدا، عطسه و سرفه های خشک از جمله علائم بالینی سرماخوردگی هستند. تشخیص و درمان وی درخصوص تشخیص سرماخوردگی اظهار می دارد: در اغلب موارد از طریق علائم بالینی و معاینه می توان بیماری های ویروسی را از انواع باکتریال تفکیک کرد و تشخیص سرماخوردگی از طریق انجام آزمایش و پاراکلینیک نمی باشد. استادیار دانشگاه علوم پزشکی بیرجند با بیان این سرماخوردگی بیماری خود محدود شوند است، عنوان می کند: در درمان این بیماری آنتی بیوتیک به طور قطع توصیه نمی شود و درحالی که برخی بیماران تصور می کنند می توان با تجویز آنتی بیوتیک از عفونت های باکتریال بعدی جلوگیری کرد که این تصور صد درصد اشتباه است.به گفته دکتر ابراهیم زاده، آنتی بیوتیک ها نه تنها اثر پیشگیری در عفونت های بعدی ندارد بلکه با مصرف آن ها فرد در آینده دچار عفونت های مقاوم می شود که درمان را سخت تر می کند.وی تاکید می کند: در سرماخوردگی درمان ضد ویروسی خاصی برخلاف آنفلوآنزا وجود ندارد، اما مصرف مسکن های ساده مثل استامینوفن، آنتی هیستامین هایی مثل کلماستین، قرص سرماخوردگی به کاهش علائم بیماری کمک می کند.وی به بیماران مبتلا به سرماخوردگی استراحت نسبی، استفاده از بخور و مصرف مایعات گرم را توصیه می کند و متذکر می شود: برای پیشگیری از سرماخوردگی واکسن خاصی وجود ندارد و هیچ گونه درمان دارویی برای پیشگیری از سرماخوردگی توصیه نمی شود. وی رعایت نکات ساده بهداشتی مثل شستن دست ها، استفاده از دستمال جلوی بینی و دهان در حین سرفه و عطسه را تنها روشهای پیشگیری از سرماخوردگی بیان می کند و ادامه می دهد: حضور نیافتن فرد بیمار در محیط های متراکم به منظور انتقال نیافتن بیماری، حضور نیافتن کودکان در مدارس برای پیشگیری از انتقال بیماری به همکلاسی ها در پیشگیری از سرماخوردگی مفید است.وی خاطرنشان می کند: در برخی موارد پس از عفونت های تنفسی و ویروسی مثل عفونت گوش یا سینوزیت وجود دارد که درصورت بروز تب بالا درد گوش، سردرد شدید و وجود ترشحات پشت حلق فرد باید به پزشک مراجعه کند.وی متذکر می شود: درصورت تاکید پزشک به استفاده از درمان های اختصاصی بیماران باید توجه داشته باشند خودسرانه از آنتی بیوتیک ها برای درمان سرماخوردگی استفاده نکنند. وی خاطرنشان می کند: انتقال سرماخوردگی از طریق ترشحات تنفسی مثل سرفه، عطسه و صحبت کردن است.